လူေတြဟာ စကားကို လြယ္လြယ္ ေျပာတတ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ကိုယ္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားဟာ ဘယ္လို အဓိပၸါယ္ ရွိတယ္၊ ဘယ္လို ေနာက္ဆက္တြဲေတြ ရွိႏိုင္တယ္ဆိုတာကို စဥ္းစားမေနဘဲ အလြယ္တကူ ေျပာေလ့ေျပာထရွိပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ကိုယ္ေျပာတဲ့စကားကို နားမလည္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ပိုျပီး လက္လြတ္စပါယ္နဲ႕ စကားကို ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ သူဟာ ငါေျပာတာကို နားမွ မလည္ဘဲဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ ထင္သလို လုပ္တတ္တာကေတာ့ လူ႕သဘာ၀ပါဘဲ။ ဒါမ်ိဳးအေတြ႕အၾကံဳကို ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ့ သူမ်ားက အမ်ားဆံုး ၾကံဳေတြ႕ဘူးၾကလိမ့္မယ္လို႕ ထင္မိပါတယ္။ ဒီကေန႕ေတာ့ စကားကို မဆင္မျခင္ ေျပာမိမႈေၾကာင့္ အားနာစရာ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြကို ေတြ႕ၾကံဳရပံုကို ေဖာ္ျပေပးသြားပါမယ္။

တခါတုန္းက ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က သူ႕အစ္မတစ္ေယာက္ရဲ႕ ျဖစ္ရပ္မွန္ တစ္ခုကို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ သူ႕အစ္မက ဘန္ေကာက္မွာ ေနထိုင္ေနပါတယ္တဲ့။ သူဟာလည္း ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ့ သူမ်ားလိုဘဲ ထိုင္းလူမ်ိဳးမ်ားမသိတဲ့ ျမန္မာဘာသာစကားနဲ႕ အတင္းေျပာတာတို႕၊ ေျပာင္တာတို႕ ေနာက္တာတို႕ကို လုပ္ခဲ႔ပါတယ္တဲ့။ တေန႕မွာေတာ့ ျမိဳ႕ထဲမွာ ေလွ်ာက္သြားရင္း လူတစ္ေယာက္ မုန္႕စားေနတာကို ေတြ႕ပါသတဲ့။ အဲဒီအခါမွာ မိန္းကေလးဟာ ခါတိုင္း ေနာက္ေန ေျပာင္ေနအတိုင္း ေျပာင္ေနာက္ခ်င္လာတာနဲ႕ အဲဒီမုန္႕စားေနတဲ့လူကို ဒီလို ေနာက္လိုက္ပါတယ္တဲ့။ "ေကၽြးပါအံုးလား၊ စားခ်င္လိုက္တာ" လို႕ ျမန္မာလို ေနာက္လိုက္ပါတယ္တဲ့။ အဲဒီအခါမွာ မုန္႕စားေနတဲ့လူက ျပန္ေျပာလိုက္တာကေတာ့ ဒီလိုပါ။ " ေကၽြးပါ့မယ္၊စားပါအံုး " တဲ့။ အဲဒီလူလဲ ျမန္မာလူမ်ိဳး ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ဒီအခါမွ မိန္းကေလးလည္း အရမ္းအားနာျပီး ေတာင္းပန္ခဲ့ရပါတယ္တဲ့။ ဒါဟာလည္း စကားကို လက္လြတ္စပါယ္ ေျပာတတ္တဲ့ အက်င့္ တစ္ခုရဲ႕ ဥပမာတစ္ခုပါဘဲ။

ေနာက္ထပ္ ကိစၥ တစ္ခုကေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ ျဖစ္ရပ္မွန္ေလးတစ္ခုပါ။ သိပ္မၾကာေသးခင္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေလး တစ္ခုပါ။ ကၽြန္မနဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ အခင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းဟာလည္း အထက္ပါ မိန္းကေလးလိုဘဲ ကၽြန္မတို႕ စကားကုိ နားမလည္တဲ့ ကိုရီးယားလူမ်ိဳးမ်ားကို ေနာက္ေျပာင္ေလ့ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေပါ့။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းက အစကတည္းက အေနာက္အေျပာင္သန္သူမို႕ ကိုရီးယားလူမ်ိဳးမ်ားကို သူတို႕မသိတဲ့ ျမန္မာစကားနဲ႕ ေနာက္ေျပာင္ရတာကို ႏွစ္ျခိဳက္သူပါ။ ကၽြန္မကေတာ့ အစကတည္းက စေနာက္တာကို သိပ္ မႏွစ္သက္လို႕ စေနာက္ေလ့မရွိပါဘူး။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းကေတာ့ Taxi စီးရင္းလည္း Taxi Driver ကို စတယ္။ ေစ်း၀ယ္ရင္ ေစ်းသယ္ကို စတယ္။ ဒီလုိစတတ္တဲ့ အက်င့္က ကၽြန္မဆီကိုလည္း အနည္းငယ္ေတာ့ ကူးစက္လာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ သိပ္မၾကာေသးခင္က ကၽြန္မတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ျမန္မာပစၥည္းအေရာင္းဆိုင္ တစ္ဆိုင္ကို သြားခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ သံုးၾကိမ္ေျမာက္ သြားျခင္းမို႕ အဲဒီ့ဆိုင္က ဆိုင္ပိုင္ရွင္နဲ႕ လူတခ်ိဳ႕ကို သိေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ခုမွ ဦးဆံုးမို႕ ဘယ္သူက ဆိုင္ရွင္ဆိုတာေတာင္ မသိဘူးေလ။ အဲဒီ ဆုိင္ရွင္ဦးေလးက ျဖဴျဖဴ၀၀တုတ္တုတ္နဲ႕ ကိုရီးယား တစ္ေယာက္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္တူပါတယ္။ အဲဒီ ဦးေလးၾကီးက ဒီဆိုင္ရွင္ျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းကို အရမ္းေျပာျပခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆိုင္ရွင္ဦးေလးၾကီး ဆိုင္ထဲကို ၀င္လာခုိက္မွာ ကၽြန္မက သူငယ္ခ်င္းကို သတိလက္လြတ္နဲ႕ ေျပာလိုက္မိပါတယ္။ " ဟဲ့... ခု၀င္လာတဲ့ ဦးေလးၾကီးက ဆိုင္ရွင္ေပါ့ " လို႕ ေျပာလိုက္မိပါတယ္။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ကၽြန္မကို ဘာစကားမွ ျပန္မေျပာဘဲ မ်က္လံုးအျပဴးသားနဲ႕ ၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ သူေသခ်ာ နားမလည္ေသာေၾကာင့္ ေၾကာင္ၾကည့္ေနတယ္ အထင္ႏွင့္ ဆုိင္ထဲသို႕ ၀င္လာတဲ့ ဆိုင္ရွင္ဦးေလးၾကီးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ ဦးေလးၾကီးႏွင့္ အတူ ၀င္လာတဲ့ လူအခ်ိဳ႕ကိုလည္း လွမ္းျမင္လိုက္ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း ကၽြန္မကို ျပဴးၾကည့္ေနတာ ဒါေၾကာင့္ဘဲေနမွာဟု ထင္ကာ ေနာက္ဆက္တြဲ စကားျဖင့္ ဆိုင္ရွင္ဦးေလးၾကီး ဘယ္သူျဖစ္ေၾကာင္းကို ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။ " အဲဒီ ၀တုတ္ၾကီးေပ့ါ " ဟူ၍ ...... အဲဒီ့ စကားေျပာျပီးမွ ကၽြန္မ အသိထဲ ၀င္လာတာ တစ္ခုကေတာ့ ဟိုက္... ျမန္မာဆိုင္ပါလား!!! ကၽြန္မ ခ်က္ခ်င္း ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းကို လွမ္းၾကည့္လိုက္မိေတာ့ သူက ကၽြန္မကုိ အံ့ေၾသာၾကီးစြာ ေငးၾကည့္ရင္း ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႕ ၾကည့္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ကၽြန္မ တခ်ိန္တည္းမွာဘဲ ဆိုင္ရွင္ဦးေလးၾကီးကို လွမ္းၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ ဦးေလးၾကီးကို ၾကည့္ရတာေတာ့ သိဟန္မေပၚပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႕ ေဘးမွာ ေငြရွင္းေပးေနတဲ့ အကိုၾကီးကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းရွင္းရွင္းလင္းလင္းၾကီးကို ၾကားလိုက္မွာ အေသအခ်ာပါဘဲ။ ကၽြန္မလည္း အားနာလြန္းလို႕ မ်က္ႏွာကို ဘယ္ထားရမွန္းေတာင္ မသိပါဘူး။ ကၽြန္မတို႕ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ အျမဲ အတင္းတုတ္ေနက်မို႕ ျမန္မာဆိုင္ဆိုတဲ့ အသိေပ်ာက္ျပီး သတိလက္လြတ္ ေျပာမိတာပါ။ ကၽြန္မတို႕ ႏွစ္ေယာက္လည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ေၾကာင္ေနျပီးမွ ဆိုင္ထဲမွ ထြက္လာခဲ့မိပါတယ္။ ဆိုင္ရွင္ဦးေလးကို ႏႈတ္ေတာင္မဆက္မိခဲ့ပါဘူး။

အဲဒီ့ေန႔က ကၽြန္မသိလိုက္ရတာကေတာ့ စကားကို လက္လြတ္စပါယ္ ေျပာတတ္တဲ့အက်င့္က ဒီလို အားနာစရာေကာင္းတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို သယ္ေဆာင္လာတယ္ဆိုတာပါဘဲ။ ကၽြန္မ ၾကိဳးစားျပီး ျပင္ဆင္ဘို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါျပီ။ ကိုယ္ေျပာတဲ့ စကားကို နားလည္သည္ ျဖစ္ေစ နားမလည္သည္ ျဖစ္ေစ ဘယ္ေတာ့မွ လက္လြတ္စပါယ္ မေျပာမိဘို႕ကိုပါ။ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ေမ့မရတဲ့ သင္ခန္းစာ တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ရပါျပီ။ ကၽြန္မလို အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႕ မၾကံဳေစဘို႕ ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။