၁၂နာရီၾကာ Lemon Tea ၏ အစြမ္း

ေရးသားသူ - XyBo

August 05,
2008

စံုတြဲ တစ္တြဲ ေကာ္ဖီဆိုင္ထဲမွာ ျငင္းခုန္မႈတစ္ခု ျဖစ္ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေကာင္ေလးက ေဒါသတၾကီးနဲ႕ အျပင္ကို ထြက္သြားတယ္။ ေကာင္မေလးကေတာ့့ မ်က္ရည္ေလး တစမ္းစမ္းနဲ႕ တစ္ေယာက္တည္း ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ က်န္ခဲ့တယ္။ ၀မ္းနည္းမႈေတြေရာ ေဒါသျဖစ္တာေတြေရာနဲ႕ စိတ္ရႈပ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးက သူ႕ေရွ႕မွာ ခ်ထားတဲ့ လီမြန္တီးဖန္ခြက္ကို ဆြဲယူလိုက္ျပီး သူ႕စိတ္ထဲမွာ ခံစားေနရတာေတြအားလံုးကို လီမြန္တီးဖန္ခြက္ထဲက သံပုရာျခမ္းေလးအေပၚမွာ ေပါက္ခြဲပစ္လိုက္တယ္။ သံပုရာျခမ္းေလးကို အခြံနဲ႕ အသား တစ္စစီ ျဖစ္ေအာင္ ဇြန္းကေလးနဲ႕ ထိုးေျခေနေတာ့တာပါဘဲ။ အဲဒီလိုလည္း ထိုးေျခေရာ သံပုရာ အခြံက အခါးေတြကထြက္ကုန္ေရာ။ အဲဒီေတာ့ ေကာင္မေလးက စားပြဲထိုးကို လွမ္းေခၚလိုက္ျပီး အခြံမရွိတဲ့ သံပုရာျခမ္းပါတဲ့ လီမြန္တီးတစ္ခြက္နဲ႕ လဲေပးဘို႕ ေျပာလိုက္တယ္။ စားပြဲထိုးေလးကလည္း ဘာမွ မေျပာဘဲ လီမြန္တီးတစ္ခြက္နဲ႕ လဲေပးလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သံပုရာျခမ္းကေတာ့ ေစာေစာကလိုဘဲ အခြံေလးနဲ႕ပါဘဲ။ ဒါကိုျမင္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ေတာ္ေတာ္ ေဒါသထြက္သြားျပီး ကၽြန္မက သံပုရာျခမ္းကို အခြံမပါေစပါနဲ႕လို႕ ေျပာလိုက္တယ္ေလ ဆိုျပီး စားပြဲထိုးကို ေအာ္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ စားပြဲထိုးေလးက

"အစ္မ...စိတ္မေလာပါနဲ႕... သံပုရာခြံကို ေရထဲမွာ ေကာင္းေကာင္း စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ စိမ္ထားမယ္ဆိုရင္ သံပုရာခြံမွာ ရွိတဲ့ အခါးေတြ အားလံုးေပ်ာက္ျပီး အရမ္းကို လန္းဆန္းေစတဲ့ အရသာကို ျဖစ္ေစပါတယ္... ဒါေၾကာင့္မို႕ စိတ္ျမန္လက္ျမန္နဲ႕ သံပုရာသီးခြံကို ခြာမပစ္ပါနဲ႕ အစ္မရယ္..."

ေကာင္မေလးလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေအာင္ ေၾကာင္ေနျပီးမွ စားပြဲထိုးေလးရဲ႕ စကားအနက္ကို ရင္ထဲက ခံစားလိုက္ရပါတယ္။ ျပီးေတာ့ စားပြဲထိုးေလးကို ထပ္ေမးလိုက္တယ္။

"ဒါဆို အေကာင္းဆံုး လီမြန္တီးတစ္ခြက္ကို ေသာက္ဖို႕ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ေစာင့္ရမလဲ..."

"၁၂နာရီပါ။ ၁၂နာရီ ၾကာရင္ေတာ့ သံပုရာသီးဟာ သူ႕မွာရွိတဲ့ ရနံ႕အားလံုးကို ထုတ္ျပီး အေကာင္းဆံုး အရသာ တစ္ခုကို ထုတ္ေပးပါလိမ့္မယ္... ဒါကို ေသာက္ခ်င္ရင္ေတာ့ အစ္မက ၁၂နာရီ ရင္းႏွီးဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့ေလ..."

စားပြဲထိုးေလးက စကားကုိ ခဏ ရပ္လိုက္ျပီး ဆက္ေျပာလိုက္တယ္။

"ဒီလီမြန္တီး တခုတည္းတင္ မဟုတ္ပါဘူး...ဘယ္အလုပ္ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၁၂နာရီၾကာေအာင္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႕ ေစာင့္စားႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အရာရာဟာ ထင္ထားသေလာက္ မဆိုးဘူးဆိုတာကို သိလာႏိုင္မွာပါ...."

ဒီလို ေျပာျပီး စားပြဲထိုးေလးက ေခါင္းညႊတ္ ႏႈတ္ဆက္ျပီး ထြက္သြားခဲ့ပါတယ္။
လီမြန္တီးေလးအေၾကာင္းကို တစ္ေယာက္တည္း တိတ္ဆိတ္စြာ စဥ္းစားရင္းနဲ႕ ေကာင္မေလး အိမ္ကို ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္တာနဲ႕ ကိုယ္တိုင္ လီမြန္တီးေလး ေဖ်ာ္လုိက္တယ္။ ၁၂နာရီၾကာလို႕ ေသာက္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ သူမ တစ္သက္တာမွာ တစ္ခါမွ မေသာက္ဘူးတဲ့ အရသာမ်ိဳးကို သူမခံစားလိုက္ရတယ္။ သူမ အရမ္းေက်နပ္ေနမိပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ အိမ္ေရွ႕ကေန ဘဲလ္ တီးသံကို ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ တံခါးဖြင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမရဲ႕ ခ်စ္သူက ပန္းစည္းေလးကိုင္ျပီး ရပ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သူမ ျပံဳးလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ သူမခ်စ္သူကို လီမြန္တီးေလးနဲ႕ ဧည့္ခံလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ သူမက ေျပာလိုက္ပါတယ္။

"တို႕ႏွစ္ေယာက္ ကတိတစ္ခုျပဳရေအာင္.... ေနာင္ကို တို႕ေတြ ဘယ္လို ျပႆနာနဲ႕ဘဲ ေတြ႕ေတြ႕ အခ်င္းခ်င္း ေဒါသထြက္ စိတ္တိုမယ့္ အစား ဒီ လီမြန္တီးေလးကို သတိျပဳၾကရေအာင္...."

"ဒီ လီမြန္တီးေလးကို..ဟုတ္လား..."

"အင္း...ဟုတ္တယ္ ဒီလီမြန္တီးေလးကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႕ ၁၂နာရီေလာက္ၾကာေအာင္ ေစာင့္ႏိုင္တာမ်ိဳးေပါ့..."

လီမြန္တီးေလးကေတာ့ သူမရဲ႕ ဘ၀ကို ေျပာင္းလဲေပးခဲ့ပါျပီ။ သူမ အျမဲ စားပြဲထိုးေလးေျပာတဲ့ စကားကို ၾကားေယာင္ေနဆဲပါ။

"အကယ္၍.......အစ္မက ၃မိနစ္အတြင္း သံပုရာသီးရဲ႕ အရသာကို ညွစ္ထုတ္ပစ္ဘို႕ အတင္းၾကိဳးစားေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လီမြန္တီဟာ ပိုခါးျပီ ဖန္ခြက္မွာလည္း အစင္းေၾကာင္းေတြသာ က်န္ေနခဲ့ေတာ့မွာပါ...."

အားလံုးစိတ္ရွည္ သည္းခံႏိုင္ဘို႕ ကၽြန္မဖတ္ေနေသာ စာအုပ္ေလးထဲမွ ေကာက္ႏုတ္ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။

This entry was posted on Tuesday, August 05, 2008 and is filed under ဝတၳဳတုိ . You can leave a response and follow any responses to this entry through the Subscribe to: Post Comments (Atom) .